‘Loop maar even mee,’ nodigt tuinvrijwilliger Jan vriendelijk: ‘er is altijd koffie.’ Hij zet zijn laarzen bij de deur. Ze zijn nat geworden door het onkruidvrij maken van de oprit. Terwijl we de sfeervolle woonkamer inlopen, vertelt Jan dat hij bij de verbouwing van de woning tot een hospice vroeg naar de ‘rotzooi’ om het gebouw en meteen werd gestrikt om vrijwilliger te worden. ‘Al 10 jaar ben ik hier elke dinsdagmorgen een paar uur. Voor de tuin en hand- en spandiensten. We overleggen met elkaar wie wat doet en dat verloopt altijd in goede sfeer.’
De mannen schuiven opzij om ruimte te maken voor de gast die door de thuiszorgmedewerker binnen wordt gebracht. Hij blijkt een vaste plek aan tafel te hebben, bij een half afgemaakte puzzel. Puzzelen is zijn grote hobby. ‘De familie zorgt steeds voor nieuwe puzzels. Veel vrijwilligers leggen ook graag een stukje en dan is er binnen een paar dagen weer een puzzel af, ‘ vertelt Tiny. ‘Een tijd geleden werd er door een gast graag gebreid. Een oproep van de Vrienden van de hospice leverde zoveel wol op dat ook enkele vrijwilligers meebreiden en we van veel gebreide lappen een prachtige plaid hebben gemaakt voor de bank in de hospice.’
Gestommel bij de deur; de technische mannen komen binnen. Ze worden in het voorbijgaan door een tuinvrijwiller met een schouderklopje begroet. ‘Er moet weer gewerkt worden,’ moppert hij goedmoedig. Hoewel de sfeer gezellig is, merk je dat er rekening wordt gehouden met de gast.
Tiny informeert wat de gast wil eten. ‘Krentenbrood is wel erg lekker en een gekookt eitje graag, ‘antwoordt hij. Dat wordt geregeld en zelfs het eitje wordt op naar wens hard of zacht gekookt.
De techniekvrijwilligers komen de noodverlichting vervangen. Uiteraard worden zij ook van koffie voorzien. ’We komen voor het herstellen van allerlei materiaal met een stekker, maar ook voor het verduurzamen van het gebouw.’ Even later zoeken ze op hun knieën naar de juiste materialen in de gereedschapskist. ‘Alle gloeilampen vervangen we voor ledverlichting. We zijn graag bezig en het is fijn om wat voor een ander te kunnen betekenen.’
Als de deurbel gaat, laat Tiny een thuiszorgmedewerker binnen en via de achterdeur komt Sandra binnen. Zij neemt de dienst om 11 uur van Tiny over die al vanaf 7 uur in touw is. Sandra begroet de gast vriendelijk voor ze kort van Tiny hoort wat zij die ochtend gedaan heeft. Kleine huishoudelijke klusjes horen ook bij het werk van de vrijwilliger. Sandra leest in het kantoor de korte overdracht en vertelt hoe fijn ze het vindt om een taak in de hospice te hebben. ‘Toen ik in Dedemsvaart kwam wonen, heb ik me direct aangemeld. Ik werk in de zorg, maar het fijne is dat ik hier echt tijd en aandacht heb voor de gasten. Ik heb hier een andere pet op dan op mijn werk. Is er iets met een gast, dan schakel ik de thuiszorg in. Hier kan ik veel meer mijn hart laten spreken.’
